Deze column stond vanaf 27 februari op Boerderij: https://www.boerderij.nl/Home/Blogs/2021/2/Een-dankjewel-voor-alle-Vincents-714540E/
Na iets meer dan twee jaar wordt dit mijn laatste column, een ideale samenloop van omstandigheden is de reden.
Terugkijkend heb ik met name geschreven over mensen die enorm vochten voor het voortbestaan van een gezonde landbouwsector, of mensen die juist het tegengestelde wilden bereiken. Ook als dit mensen waren binnen de landbouwsector en ik dacht dat ze verkeerde keuzes maakten. Dat is namelijk het leuke van columnist zijn: het gaat om jouw mening.
Dan krijg je ook wel eens flink wat kritiek terug, waar ikzelf dan ook niet moeilijk over moet doen. Met andere woorden: het was een erg leuke tijd.
Het is logisch dat ik koos om te schrijven over mensen die het nieuws haalden, maar zonder de meer anonieme strijders was de landbouwsector vast al verder onder druk komen te staan. In mijn laatste column wil ik wel één van deze anonieme mensen benoemen en dat is de vader van mijn neefjes en tevens onze milieuadviseur: Vincent van ’t Erve.
Waarom hij, van alle mensen die ik had kunnen kiezen om over te schrijven in mijn laatste column?
Dat is omdat hij, nog geen vier weken geleden op veel te jonge leeftijd is overleden. Geboren als oudste zoon in een boerengezin en opgegroeid op een van oorsprong gemengd bedrijf, leek de keuze voor milieuadviseur logisch en daar was hij goed in ook. Toen wij plotseling vier jaar geleden van locatie moesten wisselen, hebben we dankzij zijn onvermoeibare inzet het voor elkaar gekregen om met een geldige vergunning op tijd weer te kunnen gaan melken.
Maar dat maakt hem niet bijzonder, niet meer dan iedere andere milieuadviseur (hoop ik).
Wat hem bijzonder maakt, is dat hij geregeld buiten werktijden om dit soort berichtjes stuurde: ‘Volgens mij is een vriendin van jou in de reclame van Wakker Dier getrapt, misschien moet je haar even bijpraten!’ Wat ik mij geen twee keer liet zeggen.
Inzetten voor de landbouwsector
Hij was niet iemand die op een podium klom om zijn standpunt te delen, sterker nog, je zou hem ook niet snel ergens vooraan zien staan. Maar hij sprak zoveel mensen en zat geregeld aan tafel bij de gemeente en de provincie.
Hij was steengoed in zijn werk en mensen respecteerden zijn mening daarom des te meer (toch heel anders dan de mening van een gemiddelde columniste).
Dus deze laatste column is een dankjewel voor alle Vincents die zich op hun eigen manier inzetten voor onze sector. Bedankt, jullie worden meer gewaardeerd dan je misschien denkt!
