Nieuws
Mensen willen de waarheid helemaal niet horen

Als je tien mensen vraagt of ze de waarheid willen horen of een variant van de waarheid dan zegt de meerderheid waarschijnlijk dat ze de waarheid willen horen.

De waarheid klinkt in theorie goed, vooral als het om waarheden gaat waarmee wij het eens zijn of die toevallig gunstig uitpakken voor onszelf. Het probleem zit in waarheden die niet passen bij het beeld wat wij zelf hebben dan gebeurt er wat anders.

Toch vroeg de Kamervoorzitter aan Theo Hiddema tijdens het debat over Michael P de gruwelijke details voor zich te houden omdat het voor de familie vervelend zou zijn. Dat is natuurlijk een onzin, het was voor de Kamerleden vervelend om te horen. De familie wilde juist dat de kamer weet waar we het echt over hebben. Wegkijken voor de harde waarheid is geen optie voor een volksvertegenwoordiger die gekozen is om voor het volk te spreken en daar ook nog riant voor betaald wordt.

Het lijkt een trend om zoveel mogelijk een sprookje van de werkelijkheid te creëren om zo net te doen of we gelukkiger zijn dan we zijn. Het facebook en instragram-effect is zo onderhand een maatschappelijke trend geworden. Of denk aan al het fruit wat er per jaar wereldwijd weggegooid wordt omdat het geen mooie glans of vorm heeft. We leven in een sprookjeswereld wat al begint op de basisschool.

Kinderen mogen op de basisschool geen lagere cijfers dan een vijf krijgen op het rapport omdat het demotiverend werkt. Dus je haalt een 2 en je krijgt een 5.

Als je alleen maar hoort wat goed is en wat je goed kan en nooit wat het werkelijk is of waar je tekort schiet kun je geen realistisch solide (zelf)beeld ontwikkelen. Dan leef je in een sprookjeswereld en daar beginnen de problemen.

Afgelopen week liep ik met de jongste (drie jaar) naar buiten en vonden we drie verscheurde kippen en twee waren er niet meer terug te vinden, behalve op een paar stukjes bebloed bot na. Ondanks haar geringe benul van dood en leven (ze denkt bij tijd en wijle zelfs nog dat haar poppen leven) had ze wel door dat dit een nieuwe dimensie was. Ik had een aantal mogelijkheden om het verhaal te vertellen:

  1. De waarheid

Ach de vos heeft onze kippen te pakken gehad, hij had vast honger of was op zoek naar voedsel voor zijn jonkies. Ja het is jammer van de kippen maar als de vos niet eet hebben de jonkies honger en gaan ze misschien dood, dat is ook jammer. Ja ik vind een kip ook leuker dan een vos, maar we kunnen niet alleen de leuke dieren houden, dan doen we met mensen ook niet. Kom kind vandaag geen eieren.

Als ik hier voor kies krijgt mijn driejarige een realistisch beeld van hoe de voedselketen in elkaar zit; de 1 zijn dood is de ander zijn brood. Dat was al voor de mensheid zo en dat zal na de mensheid zo zijn. Er zijn geen leugens nodig en ze leren ook nog dat je niet altijd eieren kan eten.

2. Het sprookje

Oh nee kijk een luchtballon achter je, kom we gaan snel de luchtballon zoeken. Ondertussen moet ik iemand bellen om de kippen weg te halen en de boel schoon te maken. En om de vraag te omzeilen of we geen eieren eten vandaag moet er nog snel iemand naar de winkel.  Voordat we weer naar buiten gaan moeten er ook nog nieuwe (soortgelijke) kippen gekocht worden. Of ik moet een nieuw verhaal bedanken over kippen in de kippenhemel bedenken.

Als ik kies voor deze variant, behoed ik mijn dochter op dat moment misschien van een wat ongemakkelijke ervaring maar het resultaat is dat ik tig leugens heb moeten bedenken en ongelooflijk veel geld heb moeten uitgeven om dezelfde kippen terug te krijgen.

Kun je het kind in situatie twee het kwalijk nemen dat ze in haar latere leven niet kan dealen met het feit dat de meest natuurlijke manier van leven weer te geven is in het motto;

Eten of gegeten worden!

Nee dat kun je haar niet kwalijk nemen. Maar je kan het de politiek wel kwalijk nemen dat ze mensen toelaat in de Tweedekamer die de waarheid niet willen zien (of horen) of het nu gaat om de gruweldaden waar een Michael P verantwoordelijk voor is of voor het feit dat je de wereld niet kan voeden zonder dieren te consumeren. En nog belangrijker dat daar helemaal niets geks aan is. Het is de natuur, vlees eten.

Als jij toevallig afwijkt van de norm en geen vlees wil eten prima. Als jij afwijkt van de norm en denkt dat je mensen als Michael P kan hervormen en samen met hem op een onbewoond eiland dat wil uitproberen ook prima. Maar realiseer je dat jij degene bent die afwijkt van de norm.

Het probleem zit erin dat we nu eenmaal graag in sprookjes geloven. We vermenselijken monsters als Michael P en wij vermenselijken de varkens en de kippen in een stal en vervolgens moeten we beslissen over zaken als veiligheid, mensenlevens en voedsel. En dan ga je gruwelijke fouten maken. Dan laat je een moordenaar vrij, want tja het is onmenselijk om je hele leven opgesloten te zitten (dood zijn is ook vrij onmenselijk). Dan laat je dieractivisten meebeslissen over welke omstandigheden een kip een ‘humaan’ bestaan heeft, want het is onmenselijk voor een kip om alleen te leven om te sterven.

Het zal niet leuk zijn om te horen, maar weet je wat de waarheid is:

Wij leven allemaal alleen maar om te sterven.