Nieuws
De boer die radioverslaggever moest worden

Jacques Chapel

Vandaag 10 jaar geleden overleed mijn vader. Het is de eerste keer dat ik ‘online’ daaraan terugdenk. Mijn vader wilde boer worden, maar net zoals het tegenwoordig gaat, kon je ook 50 jaar geleden niet zomaar boer worden als je niet van boerenafkomst was. Dat weerhield mijn vader er niet van om naar de landbouwschool te gaan. Ik vond onderstaande foto en vraag mij af of 1 van die jongens echt een boerenbedrijf overgenomen heeft (Foppe Haanstra, Gerard Westgeest, Jaap Steeneveld, Maarten Haitink, Peter van Laar en Willem van der Burg).

Jacques Chapel, Hoge Landbouwschool Dordrecht 1966 na de zaterdag les (schoolbank).

 

Mijn vader in ieder geval niet. Hij was bij voorbaat kansloos. Hij werd geboren in 1946 en tijdens of vlak na zijn geboorte bleef oma alleen met mijn vader achter, tot op de dag van vandaag blijft er twijfel over wie zijn werkelijke vader was. Ik wilde het graag weten, hij niet. Als alleenstaande moeder in 1946 in Bergen op Zoom stonden mensen niet in de rij voor je handtekening. Het was een enorme schande. Mijn vaders opa en oma hadden een boerenbedrijf, vandaar zijn liefde voor het boerenleven. Maar ook zijn opa en oma stonden niet te juichen toen mijn vader geboren werd.

Mocht hij al een kans gehad hebben om het bedrijf over te nemen dan heeft hij die kans zelf waarschijnlijk voorbij laten gaan toen hij op zijn achttiende voor het eerst vader werd.

Het duurde nog bijna veertig jaar voordat ik wist dat ik nog een halfzus had.

 

 

Tour de france

Toen ik jong was gingen wij vaak mee als gezin naar langere sportevenementen en vaak ging ik alleen ook mee naar losse wedstrijden.

Ondanks dat ik het eens ben dat de NPO wel meer kan bezuinigen, kan ik mij ook nog tijden herinneren dat wij met het hele gezin twee weken mee gingen naar een schaatsevenement in Italië op kosten van de NPO.

Ik kan mij zelfs nog het moment herinneren dat mijn vader tijdens het eten , ik denk dat het ergens tussen 1988 en 1990 was vertelde dat ze bij de NPO bedacht hadden dat ze moesten bezuinigen en er dus niet meer hele gezinnen mee mochten op hun kosten. Het was net in een tijd dat ik eigenlijk niet eens meer mee wilde. Het was altijd op momenten dat ik ook graag met vriendinnen wat wilde doen.  Bij ons draaide alles om de sportevenementen heen, wij keken niet alleen het journaal waar wij stil moesten zijn maar ook alles wat maar op sport leek.

Schaatsen vond ik geweldig, veel actie en niet te lange ritten (buiten de marathons om). De tour is bijna een jeugdtrauma te noemen. Eindeloze slierten fietsende mannen berg op, berg af.

Maar het is ook nu het evenement waardoor er nog steeds af en toe een herinnering aan mijn vader voorbijkomt. Hij was erg jong toen hij stierf maar hij leek er zelf vrede mee te hebben. Ik weet niet waarom, misschien omdat zijn leven ingewikkeld was, tenminste hij maakte het ingewikkeld. Hij wilde het niet hebben over zijn jeugd, over zijn vader, over zijn eerdere huwelijken, over zijn licht ontvlambare karakter en over de gevolgen daarvan. Tien jaar geleden vond ik het jammer dat je overleed, nu ben ik vaak opgelucht dat niet ook jij nog alle leed van ons hebt mee moeten krijgen.

Sterfdag

Je tienjarige sterfdag  mag niet helemaal in stilte voorbijgaan, vind ik. Dus bij deze pa, de afgelopen tien jaar heb ik meerdere keren mensen zeer positief over je horen praten. Dat had je vast niet verwacht. Er waren er ook een paar bij die wat minder positief waren. Onder andere Mart Smeets, je had dus toch gelijk met wat je over hem vertelde :-). Jij wilde boer worden en werd verslaggever, je vertelde wat je zag zonder te claimen dat je alles wist. Ik lijk een beetje op jou, beide hielden wij niet van ‘schoneschijn’ het probleem is dat ma daar ook niet van hield en ik beide porties gekregen heb. Wie weet leer ik op een dag nog dat de waarheid niet altijd verteld hoeft te worden. Tot die tijd vertel ik mijn verhaal, maar niet zoals jij op de radio maar tegen de koeien in de melkstal.

1 thought on “De boer die radioverslaggever moest worden

Comments are closed.